Paosäier jätt’n
Wäit'ndjerk laat gekookte eieren schrikken.Noe ’t wier lòp zo tieëg’n Paosken en de hounder bjätter längt möuj der zachies al ån dèènk’n daij ’n äigie t’rugge längt.
wånt vån oolsheer is ’t hier mouwde daij met Paosken äier jät’t ’t gijt wal neit meer zo as vroeger meer ’t is jåmmer aij ’t vergjät’t.
Laomme eff’n in gedach’n naor dij dääge trugge gaon bie dät äier kwakk’n luie wimme eff’n stille staon.
wånt bie vjölle huusgezinn’n was dät mångs een ritueel grôffaa keek dån op ’t alloozie aonders bleef ter gen äi heel.
En aij vjölle grote vèènte ån de taofel han’n bieijn môn’n de äier in ’n kwakpot elke pånne was te kläin.
as dån midd’n op de taofel ’n groot’n bak met äier stöun keek ie ’n kreenk es roond en dach’n wij zôl ’t eerste ’n bwaav’n vöul’n?
En bie mèngen jong’n keerl göng’n der daartig achter ’t bääws jao ze stöun’n um in de määge as n’n iep’ron tusken ’t lääws.
’t Is gebuurd dät ‘r nen doomnie in nen kapperszääke kwöm hij was nog meer kwôt op ’t Vjenne en zo as dät vjöll’tieds göng,
Wönn’ um daor ôk ’t ijn en aonder vån het Vjennevolk vertèèld toen kwöm ’t ôk op ’t äier jätt’n en de snieder den vertèèl’n
Doomineer, jao hier zint luie dij kjönt daartig äier op woerop ’n doomineer toen vraogend zjää: „Leven die mensen nog?”
Gestapelde eierschalen.