De kaaikklokk’n
’t Is zjöndag en de kaaike gijt uut het koppelt waa de straote ik stao vuur ’t raam en kieke ’t ån dät kaon’k toch nog neit laot’n.
’t Is zjöndag en ik loop’ in ’t veld ‘k mag geern’ nao buut’n gengeln meer dån heur’ ik de klok’n lûûen ik luster naor eer bengel’n.
’t Is zjöndag en ik zitt’ in huus de naobers gaot naor kaaike de klokk’n roupt ôk mie wier touw ik douw net ôk ’t neit maaike.
’t Is zjöndag en de kaaike geit ån de klokk’n roupt wier njäärig meer ik, ik stoppe d’oorn touw ze wòtt mie te begjäärig.
’t Is zjöndag en de klokk’n roupt wier eer g’luud koomp mie wier zöuk’n ik gengele de straote op en... dån gao ‘k eer te möuwte.
Doe hest ewunn God, vån mie wat heste mie vääk’ eroup’n wat heste vjöll’ geduld met mie Doe bleefst mie njäärig roup’n.
Noe gao ‘k de hooge stoepe op kiek’ eerst nog in de heugte daor hångt ze dij mie hebt ebracht naor ’t huus vån Dien’ geleuve.
’t Is zjöndag en de kaaike geit ån het zeenk bie mie vån binn’n dät hebt Dien’ klokk’n mie edaon noe gao ‘k Dien’ Huus hen binn’n
Nederlanse Hervormde Kerk te Vriezenveen.