De waore röste
Mènnigein zög vääk de röste wånt dät douwt n’ mèènske gouwd al ’t geruuezel en gejachter dät benèèmp oe mångs de mouwd.
’n Ein’n zit ån ’t water dale met ’n hengel in de haond ’n aondern zög de dann’nbuske of ’t kale polderlaond.
Wier n’ aonder gijt hen jääg’n dwäält dån in zien jachtveld roond dwas duur stroek en bos en ruugte met zien’n traauw’n jägershoond.
Meer ie hebt ôk vjölle luie dijt de röste neit verdräägt ’t radio möt aaltied spjöll’n aonders zint ze neit tevrään.
Zo zög elkein het wier aonders meer het blif een zöuwk’n vääk dijp’ in ’t hatte blif ’t onröstig woer z’ ôk wikt en woer z’ ôk wjäägt.
Aij de waore röst wilt veen’n den oe dreg oen ljääv’n duur möuj de Biebel njäärig ljääz’n den zett oe op ’t gouwe spuur.
En aij in gebed dån opzijt köj tevrään wjään met oen lot wånt de ènnig waore röste is te veen’n bie oen’ God.
Rust tijdens het vissen.