As ’t haaifst is
Wat kån ’t op ’n haaifst mångs stille wjään ie höört gen’n voeëgel fläuwt’n dån möuj nen èène ’t laond in gaon dät loont oe wa de mäuwte.
Meer ’t kån ôk aonders, as ’n stworm dån doondert duur de beume en täkke lös tög vån ’n stam de eik’n staot te kreun’n.
Wunneer de blää vleigt duur de lôcht en weejt dån al op heupe as rääg’nvlaag’n vlijgt tieëg’n ’t glas en vuller wòtt de sleute.
Aij in het veld dån skjötte heurt de jacht is wier begunn’n dån zeij de jääger met zien’n hoond ze loopt de wäid’n umme.
En as dån zachies alle beume Eer’n jas hebt uut etrökk’n dån weej dät ’t weenter gaauw wier koomp de dääge wòtt fròij kwötter.
Wat brèènk den haifsttied aaltied wier ne weemouwd, ’t spjöult oe patt’n dån vöuwl ie oen vergank’lukhäid njempt dät dån wal te hatte.