De Rusluie
Het zat eer in ’t geblöuwte dät räiz’n waaveral vån uut ’n Vjennestal ’t onzjekkere te möuwte.
Het göng naor vrömde laonde dät stak eer neit zo net ze namm’n vjölle met um daor wier te verhaondel’n.
Ze dôssen vjöll’ te waog’n wan’n vääke in gevaor meer spjöul’n het wal klaor daor kooj oe op verlaot’n.
Met eere Vjennesproake en ’t Saksisch dialekt kwömm’n ze nen èène op weg in vjölle Oostzeelaonde.
Met peerd en waage göng het heelmaol op Ruslaond ån vån ’t Vjenne veer våndån mångs dèènk ie, woer was ’t muuëg’lijk.
Dät zukke eenvoud’ge luie zo veer dôss’n te gaon woer ’t ofluip mooj meer raon wat ’n mouwd en wat ’n koerazie.
De vraauwe bleef op ’t Vjenne al’s kwöm noe op eer ån ze kon der ôk wat vån en brach’n ’t wal terechte.
Meer nao verloop vån jaor’n kreeg’n ze ne vaste stjää en trökk’n gouwd vån ljäär in Peterburgse straot’n.
D’r kwömm’n haondelshuuze het Russisch wör eleerd wånt dät was vjölle weerd um haondel daor te drieev’n.
Zo hebt ze vjölle jaor’n in Ruslaond duurebracht meer op ’n ool’n dag woll’n ze op ’t Vjenne woon’n.
Nao al dei eeuw’n haondel kwöm ’t èène toch in zicht vuur eer gen gouwd bericht den Bolsjewist kwöm nöuder.
En zo kwömm’n ze nao jaor’n wier op eer oole stjää op ’t Vjenne woll’n ze wjään hier konn’n ze ôk wal haondel’n.
Kiek ie terugge in ’t ljääv’n naor wat oen vuurgeslacht terechte hef ebracht dån hoij oe neit te skääm’n.
Wie wapt dät nog nen reste vån ’n ool’n haondelsgeest hier bie oons achterbleef dät is vuur ’t Vjenne ’t beste.