Het tjörflaond
Ie kjönt net kwòmm’n woer aij wilt in buske en in wäid’n in duun’n en in polderlaond of op dij grote häide.
’t Is waav’ral aonders dån aij hier duur oonze tjörflaond kuiert zun laondschop zeij neit vjölle meer dån möuj wa n’jäärig zöuk’n.
In ’t vuurjaor is ’t er aait zo mooi wunneer de bjèrk’n ruusket het jonge bjön de heugt’ in sköt en ’t häid dät greujt ’er tusken.
Hier zei ie ’n stukke volle vjenn’ daor is ’t al ofegrääv’n ne tjörfkoele den blif ter waa daor kjönt de muggies ljääv’n.
Ne wjäävetaske köj der zein en vuuegle nog bie heupe nun nachtegaal zeenk nog in ’t hòlt zwemt krikkies in de sleute.
De brummelbuske hoog’ en breed greujt op de weele wäid’n de vaar’ns stjäkt oe bwääv’n ’t heufd ie kwòmt ’er duur met mäuwte.
Den zunnedaauw den greujt ’er nog op leege, natte plaas’n en vjennepluuze wit en mooi lingt as ne djäk’n op ’t water.
Ik wappe dät nog mennig jaor dät weele laond mag blieev’n dät oonze tjörflaond blif bestaon de tied zal ’t oons bewieez’n.
Veenlandschap met stapels turf dat ligt te drogen.