Woer ’t Vjenne vroeger was
’t Is nog ageet’nt långe elieën de öldern kjönt ’t nog weet’n dät ’t Vjenne eine straote ha dät bleuj’nde beume waaveràl de höffies eer ån deen’n.
De straote lag ter röstig bie der was nog gèn gejachter nog gènne rieksweg, gèn trottwaar alleene huuze nöust mekaa of långs ’n breenk der achter.
Nen auto kwöm der mångs wa långs meer neit zo’as noe in rieëg’n de straote was nen steinderweg den ha Does-Härmån nog elegd nen b jätt’rn kooj neit krieeg’n.
Ie zöug’n vjölle huuze nog met mooie kläine ruuties. ’n Gieëvel was aait zwat etjäärd duur ölderdom wa wat verwjäärd ’t wan’n echte Vjèènse huussies.
En mennig ölder mèènske kon alleene ’t Vjèènse spräkk’n neit långe naor de skouwle ‘gaon kon’n ze het Hollaons neit verstaon daor kon’n ze neit met räkk’n.
Ie zöug’n vjölle vrauwlui nog met eere knippiesmuss’n in rieëg’n gönkt de straote waa naor kaaike göng’n ze met mekaa de keerls in ’t bäuws der tusken.
As ter nen naober zat in nood kooj op de buurte räkk’n wånt in verdreit en tieëg’nspouwd hölp’n de luie mekaar gouwd dät was toch vånzölfspräkk’nd?
Aij dån naor bwääv’n of buut’n göng’n waaver dei oole stieëg’n dån wör de röste neit versteurd duur al ’t geraos daij noe aait heurt ie kwöm’n neit vjölle tieëg’n.
De beek.En as n’ waaikdag was verbie dån zöug ie långs de straote de keerls dån ån de hekk’n staon en kooj, vuur het naor berre gaon het preutie toch neit laott’n.
Aij dån zo achterumme kiekt in disse tied van wjälde dån dèènk ie bie oezölven mångs wat göng ’t er vroeger vääk schròò långs de knippe bleef op ’t smälste.
Meer zimme noe vuuruut egaon noe amme al’s kjönt douw’n wat oonze hatte meer begjäärt en heupe geld wòtt’ er vertjäärd wie loopt mångs nöust de skouw’n.
Nee, vroeger hamme nog de tied um vjölle nao te dèènk’n toen kwömm’n wie tot röste nog en hamme tied vuur oonz’n God noe staome vääk alleene.
Jao, mennigein in disse tied dèènkt dätte God kån miss’n op eig’n beine wil e staon en zonder God duur ’t ljääv’n gaon hij zal zich naar vergiss’n.
Ineke met Waitndjerk.